DDUR 21: Jarig (14-6-14)

Jarig

Vanaf vandaag is ze jarig! Een hele week lang. Onze Oude Dame is 100 en ze straalt. Steeds vaker krijgen we de neiging om haar te omhelzen. Maar hoe doe je dat? Ze is immers van hout, steen en glas. En tóch geeft ze ons dat gevoel. Even wegkruipen in haar armen. Luisterend naar haar warm kloppend hart.

Het is nog vroeg. Er is nog niemand. Zelfs de pauw ligt nog voor pampus. Oververmoeid, omdat hij zich gisteren vijf keer schreeuwend lens schrok van Oranjegetoeter en kna...llende feestvreugde.
Met een kop koffie in onze handen lopen we naar de koepel. De dauw ligt nog op het gras. We trekken onze schoenen uit. Genieten van de frisse druppeltjes op onze tenen. De ochtendzon legt een gouden glans over ons meisje. Ze wil iets vertellen. We horen het aan de wind die de boomblaadjes laat ritselen. Het zachte klingeltje van de klok. Vertel maar, wij luisteren...

"Ik ben oud, maar nog niet moe. In mijn houten balken zit de warmte van de herinnering. In mijn stenen zit standvastigheid en doorzettingsvermogen. Mijn glazen ruiten weerspiegelen wat komen gaat. Ik wil zien wat de toekomst in petto heeft.

Je hoeft mij niet te omarmen... Ik omhels jullie. Met al mijn liefde. Zoveel mensen gaven mij hun energie. Laat mij nu iets terug doen. Laat mij jullie helpen. Ik zal mijn geschiedenis via jullie doorgeven. Als basis voor de toekomst!
Ik ben oud maar nog niet moe.
Van alles wat ik heb beleefd kun je leren. Onthou het. Gebruik het. Maak me mooi. Maak me sterk. Maak me een thuis voor iedereen!"

We zijn stil. Verwonderd. We horen de stad ontwaken. We ruiken de kastanjebomen. We voelen de zon op ons hoofd. En we zien de Oude Dame. We staan op en lopen naar haar toe. De deuren staan open.
Lief meisje, gefeliciteerd! Zullen we een feestje vieren?

De dag ligt voor ons. We horen de pauw. Ook wakker. We lopen naar binnen.

De Oude Dame sluit ons in haar armen.

Deel deze pagina met je vrienden



De volgende bedrijven dragen het Parkgebouw een warm hart toe!