DDUR 22: Klaar (22-6-14)

Klaar

Daar zitten we weer. Een week later. De hakjes uitgeschopt, een glas wijn in de hand. Blokjes ijs tinkelen wanneer we proosten. Dat smaakt goed. We zitten in de muziekkoepel. Op de achtergrond kraait de haan dat het een lieve lust is. Moet ook, want het is alweer licht. De pauw is de hele week niet meer stil geweest.
We kijken en zien ons meisje. De Oude Dame. Wat heeft ze genoten deze week. Veel oude bekenden kwamen haar feliciteren en haalden samen met haar mooie heri...nneringen uit het verleden naar boven. Ze zag nieuwe gezichten en luisterde naar jonge stemmen die voor haar zongen. De toekomst. Soms huilde ze. Van blijdschap. Maar altijd uit het zicht van haar gasten. Ze is en blijft een dame...

We toasten op haar. Beschermd door het dak van de koepel. Gedragen door de eeuwoude fundering. Kijkend naar ons prachtige meisje, voelen we nog de energie van duizenden kindervoetjes die over dit beton en het gras liepen. We horen het luid gezongen 'Lang Zal Ze Leven'. We ruiken het oude hout van de Enterse Zomp die zachtjes op de vijver dobbert. Bovenal voelen we de warmte van al die mensen die dit feest samen met ons vierden. Van dierbaren die niet meer hier zijn, maar wel in ons hart.
En we weten dat we klaar zijn. Voor nu. En voor meer!

Het laatste slokje wijn. Het glas is leeg. We gaan naar huis. Naar de mensen die het allerbelangrijkst voor ons zijn. Ons steunen en gunnen. Zonder wie we hier nooit hadden gezeten!

De Oude Dame glimlacht. 'Het is goed. Dag meisjes. Slaap lekker...'

Deel deze pagina met je vrienden



De volgende bedrijven dragen het Parkgebouw een warm hart toe!