DDUR 8: Hamster (22-11-13)

Hamster

Heb je dat ook wel eens? Dat je midden in de nacht wakker schrikt: “Ik moet nog…”? Hup, uit bed, opschrijven. Hoofd leeg en het warme nest weer in. Het komt wel goed….

Je kunt ook teveel van die momenten hebben. Dan worden kleine dingen te belangrijk, eenvoudige levensvragen te groot, voelt iedere situatie negatief. Wij dames hebben de neiging om te veel te piekeren. De hamster in ons hoofd te koesteren. We zetten dat beestje iedere keer weer liefdevol in z’n wieltje... en daar blijft hij draaien. Rond, rond, rond, rond… Dan is het prettig wanneer er iemand is die dat wiel gewoon weg neemt en de hamster tot kalmte maant. En nu moeten we eerlijk zijn: regelmatig is dat een manspersoon. Tenminste, in ons geval. Tsja, mannen en hamsters, dat is ook geen gezicht.

Op een vrije avond zien we Malala op tv. Zestien jaar, in het hoofd geschoten door de Taliban en nu bijna heilig verklaard. Sceptisch kijken we. Een opgeblazen mediaspektakel? Misschien. Er wordt haar de vraag gesteld of ze boos is op haar aanvallers. Nee, dat is ze niet. Het is onderdeel van hun Jihad om haar te doden. Hen vergeven, en de wereld hoop geven, is háár Jihad. Indrukwekkend hoe deze jonge puber het in zich heeft een negatieve situatie om te buigen naar positief. Op deze schaal!

In klein formaat ervoeren wij ook zo’n situatie. Laatst schreven we: ‘wat niemand ziet is niet mooi’. In dat kader (er was namelijk geen hond die kwam kijken), wilden we een door ons georganiseerde bijeenkomst afblazen. En dàt hebben we geweten: valse vuurspuwende vrouwen, schelden, huilen en relativerend ‘gebekker’ (jawel, door een man…). Damesdrama! De knop ging om. Er werd uitgepraat, spijt betuigd en een andere insteek gekozen. Het evenement ging door. Nog steeds met weinig publiek, maar er werd gekeken. En gezien, genoten en gewaardeerd. Het was mooi. De vrouw bleek niet zo vals en uiteindelijk had iedereen een topavond. Een mooi moment en een les geleerd: in iedere, schijnbaar, uitzichtloze situatie zit een kans. Het gaat er om hoe je er naar kijkt.

We hebben nog veel te leren, wij dames. En jullie, lezers. En al die hamsters. In het leven houdt het leren nooit op, als je er maar voor open staat. Niet tussen die zelf opgetrokken muren blijven hangen, maar altijd zorgen dat je uitzicht houdt. Vooruit kunt.

Heb je dat ook wel eens? Dat je midden in de nacht wakker schrikt: “ik moet nog…”? Tevreden zuchten, omdraaien en lekker verder slapen...

Het is goed gekomen!

http://www.youtube.com/watch?v=ItU4kvvY-u4

Deel deze pagina met je vrienden



De volgende bedrijven dragen het Parkgebouw een warm hart toe!