Verhalen van De Dames uit Rijssen

Soms moet je even van je af schrijven, beschrijven, omschrijven...
Het Parkgebouw is voor ons geen werk, het is een passie. Door de verhalen van De Dames uit Rijssen krijgt u een goed beeld van deze passie...

Hieronder vindt u de laaste twee verhalen van De Dames Uit Rijssen. Meer lezen? Klik hier voor de facebookpagina van De Dames.

-----------------------------------------------

Mei 2020

Wedstrijd

‘Hoe sterk is de eenzame fietser...’ Boudewijn de Groot zong het al. Maar dit beeld had hij waarschijnlijk niet voor ogen. Het jaar 2020. Waarin er alleen maar ‘eenzame’ fietsers zijn, want samen mag even niet meer. Voorlopig geen Giro, Tour of Ronde van Overijssel.

Een jaar waarin sowieso alle competitie abrupt stopt en de met bloed zweet en tranen verworven scores weer op nul zijn gezet. Waarin iedereen weer terug moet naar af. Maar dan wel op anderhalve meter afstand. 

Al jaren maken we het vele geregel rondom de Ronde van dichtbij mee. Van het, met de hele familie, broodjes smeren op vrijdag tot het sluiten van de achterklep boven een kofferbak vol vlaggen, hesjes en overgebleven appeltaarten laat op de zaterdagavond. Ruikt het hele gebouw in dit weekend naar zweet, menthol en smeerolie. Wij mogen meeregelen. Zorgen voor koffie en eten, lachen met de gastvrouwen, begeleiden motorrijders, controleren VIP-bandjes en plakken pleisters op gladgeschoren maar gehavende benen. Een prachtige wedstrijd voor ons allemaal. Maar dit jaar dus even geen race tegen de klok. 

Een beetje competitie en ‘druk’ hebben we in deze weken wel nodig. Dús organiseren we onze eigen wedstrijd. Zitten we op Koningsdag met het hele team en alle vrijwilligers, in vol ornaat, in oranje uitgedost en met een zelfde kleur borrel bij de hand, thuis voor het scherm voor onze eerste echte Parkantaine Bingo. Er wordt fanatiek gestreept en enthousiast meegedaan met de pauzeliedjes. Zweten doen we ook, want we leren wat af op technisch gebied. En na drie spannende rondes zijn er mooie prijzen, die uiteraard lokaal online zijn gekocht. De échte winst? Die zit hem in het even weer samen zijn en met z’n allen lachen. 

We kunnen er weer tegen aan. Fijn, want we hebben een beetje denkwerk te verrichten wanneer we de volgende dag de maten van onze mooie Oude Dame gaan opmeten. Hoeveel gasten kunnen we ontvangen, wanneer dat op anderhalve meter moet gebeuren? Getooid met een 150-centimeter-hoepel lopen we door het gebouw en onderzoeken alle mogelijkheden. De beren proberen we weg te jagen door vooral te focussen op wat wèl kan. Bij de pakken neerzitten ligt immers niet in onze aard. En gaat trouwens ook vrij moeilijk met zo’n hoepel om je heupen.

Er stond voor deze weken al veel in de steigers. Tot corona het bouwlawaai deed verstommen. Nu horen we alleen nog de fluitende wind die blaast door het metalen frame. Én in het gezicht van de wielrenner die we, bij het weggaan, in z’n eentje over de Parkstraat weg zien fietsen. 

Terwijl we hem nakijken, horen we boven de wind uit een heel bekend geluid. Onze grote vriend de pauw laat met luide stem weten dat hij er nog wél is. Samen met zijn collega’s doet hij een ouderwets wedstrijdje ‘wie het hardste kan...’. We lachen naar elkaar. Ach, sommige dingen veranderen nooit. En dat is maar goed ook! 

#dikketoi  #vaneenafstandziejemeer

------------------------------------------------

Maart 2020

VEERKRACHT!

Weekend. We hebben we ons, in ons eigen huis, in de zachte kussens van de bank genesteld met een kopje koffie. Het is stil op straat. Veel stiller dan andere dagen.

In ons tweede huis was het al weken lang een drukte van jewelste. Al voor het coronavirus alles plat gooide, werden er namelijk binnen een maand vier voorstellingen gecanceld, meest door ziekte van de artiest. De geest uit de Corona-fles waarde blijkbaar al rond.

Afgelopen donderdag kwam het  bericht van de overheid. Drie uur later voelde het alsof we er al een heel etmaal op hadden zitten. Overleggen, praten, bellen, besluiten, mailen, kant-en-klaarmaaltijdje wegwerken en door... nog meer appen, schrijven, bellen, bellen, bellen.

De reacties? ‘Ach nee toch, wat vervelend voor jullie. En jullie hadden al zoveel pech...’ en ‘heel veel sterkte met al het geregel...’ Wat deed ons dat goed!

Ons kleine teampje balanceert al veel te lang met het zweet op de rug op een dun koord. En tóch is de rek er nog niet uit. Omdat ons veerkrachtige team bestaat uit geweldige collega’s. Met een groot hart voor de het Parkgebouw, maar met vooral een heel warm hart voor elkaar. Samen houden we elkaar en de Oude Dame in de benen. En als ‘samen’ weg dreigt te glippen, is er altijd wel een collega die ons weer in het nekvel grijpt en terug brengt.

Waarom? Voor elkaar, maar vooral ook voor onze gasten. Of het nu een koor, een bedrijf, een theaterbezoeker, een artiest, de damclub of een Spoenk-leerling is, iedereen is even belangrijk. En dan zijn reacties zoals die van de afgelopen dagen, zo enorm fijn. De waardering die er uit spreekt. Daarom dus. Daar doen we het voor!

Wetenschappers hebben bewezen dat kunst beoefenen of bekijken, in wat voor vorm dan ook, goed is voor de gezondheid van de mens. Dat je er zelfs langer door kunt leven. Bij een koor zingen, dansen of naar het theater gaan bijvoorbeeld. Wij denken dat het klopt. De Oude Dame is niet voor niets al meer dan een eeuw oud, heeft al vele stormen doorstaan en zullen ook deze, samen met u, trotseren.

Dus laten we de stilte die nu valt, blijven vullen met mooie dingen. Met muziek, zang, spel, dans, een traan en een lach. Maar ook met veel applaus! Voor ons geweldige grootse teampje, voor onze top-bestuur en super-vrijwilligers, voor al onze lieve begripvolle gasten, voor alle makers, amateur en profs, die vast een creatieve manier vinden om de stilte op hun manier te vullen. Voor iedereen in de zorg, die een steeds zwaardere last te dragen krijgt. Ach, gewoon een  groot applaus en een diepe buiging voor iedereen die ondanks alles vooruit probeert te komen! Té theatraal? Misschien, maar soms is dat nodig om iets duidelijk te maken.

Wij blijven er, met z’n allen, de schouders onder zetten. Zodat we straks, als de deuren weer open mogen, we uit de brokstukken samen iets moois bouwen en, hoe klein we ook zijn, kunnen helpen de wereld weer iets gezonder te maken. Dát heet veerkracht!

Wij hebben alvast wat mooie herinneringen uit het afgelopen half jaar op een rijtje gezet. Als u dan voorlopig niet naar het Parkgebouw kunt komen, brengen wij al dat moois wel bij u. Lang leve het digitale tijdperk. Zie het ook maar als een voorproefje. Want wij zien u terug. Aan de ‘andere kant van corona’.

Zeker weten!

Pas goed op u zelf en op de mensen om u heen.
Tot ziens!

Team Parkgebouw

Deel deze pagina met je vrienden



De volgende bedrijven dragen het Parkgebouw een warm hart toe!