DDUR 1: Geploeter & Gepimpel (20-9-13)

Geploeter & Gepimpel

Wat is ‘Ploeteren’ toch een mooi woord! Het doet denken aan stoere mannen, worstelend door weer en wind, door de zwarte modder, waar ze met hun blote handen vastgewortelde overblijfselen van een eeuwenoude, door de bliksem getroffen eikenboom uit de grove klei trekken…

Mooi beeld…

Maar goed, laten we niet in onze fantasie blijven hangen. We hebben nog meer te doen!
Wij zij...n geen stoere mannen. We worstelen nooit in modder (... en dat zal ook nooit gebeuren,… mannen…!!), we trekken niet aan kapotte bomen. Dat is slecht voor onze nagels.

Wij zijn frêle meisjes. We houden van roze spekjes in een mooie pot op onze bar. Ons chique gouden behangetje in de foyer. Een rood wijntje. En soms zelfs van een grijze dag… We houden van fris-groene boom-blaadjes. Maar ook van diezelfde blaadjes wanneer ze oranje en verschrompeld op ons terras worden gewaaid. En het tere doorzichtige wit van de sneeuw die de vijver bedekt. Zelfs van de bruine geur van een eeuw-oud gebouw…

Wij zijn frêle meisjes. Maar wij-kunnen-PLOETEREN! Daar hoef je echt geen sterke worteltrekkende zwetende man voor te zijn. Ploeteren zit in ons systeem. Wij ploeteren tot het goed is! Niet voor onszelf hoor… (Nou ja, misschien wel, want onze vrouwelijke onzekerheden zorgen er altijd voor dat we het ‘de Ander’ naar de zin willen maken, waardoor wíj weer een goed gevoel krijgen). Wij ploeteren om het onze gasten naar de zin te maken. Kleine dingen. We weten wanneer we één van onze vaste gasten al lang niet hebben gezien. Dan bellen we of alles goed is. We weten wat onze ‘huisvrienden ‘ in de koffie hebben. We weten het wanneer één van onze zakelijke relaties een groot verlies heeft geleden. We maken…

O.k., even ophouden! Wij-zijn-NIET –perfect! No Way!
Maar wij hebben wèl passie! En dat zorgt er voor dat wij van onze fouten leren. Dat we ieder ‘half leeg glas’, weer ‘half vol’ kunnen maken. We weten zelfs waar de kraan zit!*

En aan het eind van de dag, wanneer de zaal weer leeg is, het podium donker, de keuken opgeruimd, de stoep geveegd, de zalen op orde zijn, de rekeningen betaald, en we de pauwen weer van het dak hebben gejaagd … Dan pakken we een barkruk. Schuiven hem naast die van onze vrienden. Ontkurken de rode. Terugkijkend op de dag, weten we dat we iets unieks in handen hebben. Een eeuw oud. (En nee, wij gaan nog niet zo lang mee. Dat komt gewoon door al dat geploeter…)

Wij mijmeren, we pimpelen! We weten hoe kwetsbaar we zijn…
En dàt maakt ons sterk!

Wij zijn De Dames uit Rijssen!

*Huh?! Berthold Gunter

Deel deze pagina met je vrienden



De volgende bedrijven dragen het Parkgebouw een warm hart toe!